De opa van Martine Wismeijer begon met de boerderij waarop haar vader, zijzelf en haar kinderen allemaal geboren zijn.

Uit de BitlscheCourant.nl.nl, auteur: door Astrid van Walsem

De Bilt – ‘Op deze uniek plek heeft mijn vader 40 jarenlang koeien gemolken. Hij was echt een zorgende boer. Daarmee bedoel ik dat hij tevreden was wanneer zijn koeien het goed hadden. Hij kon dat altijd zo mooi zeggen: “Als mijn koeien met hun buikjes vol, voldaan op hun strobed liggen, dan ben ik tevreden.” Van oudsher ging de boerderij altijd over op de oudste zoon, maar die tijden zijn veranderd. En gelukkig maar, lacht Martine, want mijn vader kreeg drie dochters.’

Mijn ouders stimuleerden ons om te gaan studeren en een vak te leren, omdat het boerenleven hard en onzeker is. Het water stond mijn ouders regelmatig aan de lippen. Mijn vader raadde ons zelf af om met een boer te trouwen. Zodoende ben ik fysiotherapeute geworden, maar ik ben altijd thuis een handje mee blijven helpen. En ja toen werd ik verliefd op Dirk-Jan die een landbouwschool diploma op zak en verborgen boerenambities had. Langzaam verdwenen de melkkoeien en was alleen het jongvee nog over. De vraag rees toen, wat gaan wij doen? We wilden in ieder geval meer dan alleen op deze plek wonen. Wij wilden met de boerderij ook onze boterham kunnen verdienen. Tegenwoordig vervult de boerderij tevens de rol van zorgboerderij. Dat zorgen past goed. Zeker als je bedenkt dat mijn moeder verpleegkundige is geweest en mijn zussen in de zorg werken. Maar we wilden meer.

Tijdens de Beursvloer, een evenement in de gemeente waar Biltse bedrijven en Biltse sociale ondernemingen elkaar ontmoeten, ontstond het idee om een landwinkel te beginnen. Zowel Dirk-Jan als ik houden van de continue bedrijvigheid op ons erf. Daarnaast vind ik het leuk om direct aan onze klant te leveren. Het rundvlees in de winkel komt van onze eigen vleeskoeien. Wij kunnen de consument direct laten zien waar de koe vandaan komt. Verder heb ik producten van lokale boeren in ons assortiment opgenomen.
Trots ben ik dat de boerderij nog steeds bestaat en operationeel is. Door de spreiding van activiteiten zoals het houden van vleeskoeien, een stukje educatie, het runnen van een zorgboerderij en het hebben van een landwinkel kunnen wij ons gezin onderhouden met deze boerderij. Daarnaast vind ik het mooi om mensen te laten zien wat wij doen en bereikt hebben. Ik ben gewoon een hele trotse boerin.’